کد مطلب:369878 پنج شنبه 19 اسفند 1395 آمار بازدید:382
»»» فهرست کتاب
(و امکنهم منک شفاعة)
شفاعت کبری خاصه پیغمبر اکرم است و اسباب شفاعتش هم بیشتر است در حدیث آمده فردای قیامت که خلق اولین و آخرین مجتمع میشوند حیران و سرگردان هستند از آدم و نوح و ابراهیم و غیر آنها سؤال میکنند که از خدا بخواهند رسیدگی بحساب بندگان فرماید آنها میگویند از عهده ما خارج است تا خدمت حضرت رسول او از خدای متعال درخواست میکند، خداوند اجابت میفرماید، خطاب میرسد امت خود را بیاور در محکمه حساب، حضرت نیکان امت را میبرد خطاب میرسد (این العاصون)
حضرت کسانی را میبرد که
(خلطوا عملا صالحا و آخر سیئا)
که خداوند وعده عفو بآنها داده که میفرماید وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صالِحاً وَ آخَرَ سَیِّئاً عَسَی اللَّهُ أَنْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ توبه آیه 103.
اینها را میبرد خطاب میرسد
(این العاصون)
حضرت عاصیان را میبرد خطاب میرسد
(اخرج یا احمد)
حضرت خارج میشود، آتش آنها را احاطه میکند آنان استغاثه میکنند حضرت بر میگردد، آتش دور میگردد تا سه مرتبه، عرض میکند پروردگارا بمن وعده شفاعت داده‌ای که خود حضرت میفرماید:
(ان شفاعتی لاهل الکبائر من امتی)
خداوند اجازه میدهد حضرت میفرستد که دخترش فاطمه (ع) اسباب شفاعت را بیاورد، صدیقه طاهره بکیفیت بسیار مفصلی وارد میشود و اسباب شفاعت را میآورد، پیراهن فرزندش حسین (ع) روی سر انداخته، دراعه زهرآلود حسن، عمامه خون‌آلود امیر المؤمنین، دو دست بریده ابا الفضل و سایر آنها را میبرد و تمام مؤمنین ببرکة شفاعت این خاندان رستگار میشوند، حدیث بسیار مفصل است، بهمین اندازه اشاره شد.
اما جلالت قدر همین بس است که فرموده خدا را نشناخت جز من و علی و مرا أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج14، ص: 330
اللهم صل علی محمد و آل محمد و شرف بنیانه و عظم برهانه و ثقل میزانه و تقبل شفاعته و قرب وسیلته و بیض وجهه و اتم نوره و ارفع درجته و احینا علی سنیة و توفنا علی ملته و خذ بنا منهاجه و اسلک بنا سبیله و اجعلنا من اهل طاعته و احشرنا فی زمرته و اوردنا حوضه و اسقنا بکاسه
نشناخت جز خدا و علی و علی را نشناخت جز خدا و من و معلوم است که ما دون پی بمقام ما فوق نمیبرد و اما جاه و مقام همین بس است که مقام محمود باو عنایت شده که تمام اهل محشر از انبیاء و ما دون ستایش و تمجید میکنند با اینکه حمد مختص بخدا است که میفرماید وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَکَ عَسی أَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً اسراء آیه 81.
بعد الصلاة عرض میکنی پروردگار پیغمبر اکرم را و
(شرف بنیانه)
بنیان پیغمبر دین مقدس اسلام است و شرافت او بر تمام ادیان دین او را بر تمام ادیان شرافت ده
(و عظم برهانه)
برهان او قرآن مجید است بر تمام کتب سماویه عظمت ده و عظیم گردان
(و ثقل میزانه)
که اگر عبادة تمام انبیاء و مؤمنین جن و انس و جمیع ملائکه و شهداء و صدیقین را در یک کفه گذارند برابری نکند با عبادات او و بیانات او و هدایت و ارشاد او.
(تقبل شفاعته)
حتی در حق انبیاء و مقربان درگاهت در ارتفاع درجات آنها و مراتب آنها.
(و قرب وسیلته)
و منزلة و مقام و مرتبه او را بخود نزدیک فرما
(و بیض وجهه)
در میان تمام انبیاء و اولیاء و ملائکه و اهل بهشت او را آبرومند گردان
(و اتم نوره)
همین نحوی که در ابتداء خلقت اولین مخلوق تو نور مقدس او بوده روز بروز بر نور او و آلش افزون فرما و در روایت است که بدن مبارکش سایه نداشت و شب اگر در جاده میگذشت خانه‌های اطراف جاده را روشن میفرموده و در حدیث کساء صدیقه طاهره میفرماید:
(و صرت انظر الی وجهه کانه البدر فی لیلة تمامه و کماله)
و در زیارت جامعه أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج14، ص: 331
و صل اللهم علی محمد و آله صلوة تبلغه بها افضل ما یامل من خیرک و فضلک و کرامتک انک ذو رحمة واسعة و فضل کریم
در حق او و آلش دارد
(خلقکم اللَّه انوارا فجعلکم بعرشه محدقین)
حضرت کسانی را میبرد که
(خلطوا عملا صالحا و آخر سیئا)
که خداوند وعده عفو بآنها داده که میفرماید وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صالِحاً وَ آخَرَ سَیِّئاً عَسَی اللَّهُ أَنْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ توبه آیه 103.
اینها را میبرد خطاب میرسد
(این العاصون)
حضرت عاصیان را میبرد خطاب میرسد
(اخرج یا احمد)
حضرت خارج میشود، آتش آنها را احاطه میکند آنان استغاثه میکنند حضرت بر میگردد، آتش دور میگردد تا سه مرتبه، عرض میکند پروردگارا بمن وعده شفاعت داده‌ای که خود حضرت میفرماید:
(ان شفاعتی لاهل الکبائر من امتی)
خداوند اجازه میدهد حضرت میفرستد که دخترش فاطمه (ع) اسباب شفاعت را بیاورد، صدیقه طاهره بکیفیت بسیار مفصلی وارد میشود و اسباب شفاعت را میآورد، پیراهن فرزندش حسین (ع) روی سر انداخته، دراعه زهرآلود حسن، عمامه خون‌آلود امیر المؤمنین، دو دست بریده ابا الفضل و سایر آنها را میبرد و تمام مؤمنین ببرکة شفاعت این خاندان رستگار میشوند، حدیث بسیار مفصل است، بهمین اندازه اشاره شد.
اما جلالت قدر همین بس است که فرموده خدا را نشناخت جز من و علی و مرا أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج14، ص: 330
اللهم صل علی محمد و آل محمد و شرف بنیانه و عظم برهانه و ثقل میزانه و تقبل شفاعته و قرب وسیلته و بیض وجهه و اتم نوره و ارفع درجته و احینا علی سنیة و توفنا علی ملته و خذ بنا منهاجه و اسلک بنا سبیله و اجعلنا من اهل طاعته و احشرنا فی زمرته و اوردنا حوضه و اسقنا بکاسه
نشناخت جز خدا و علی و علی را نشناخت جز خدا و من و معلوم است که ما دون پی بمقام ما فوق نمیبرد و اما جاه و مقام همین بس است که مقام محمود باو عنایت شده که تمام اهل محشر از انبیاء و ما دون ستایش و تمجید میکنند با اینکه حمد مختص بخدا است که میفرماید وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَکَ عَسی أَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً اسراء آیه 81.
بعد الصلاة عرض میکنی پروردگار پیغمبر اکرم را و
(شرف بنیانه)
بنیان پیغمبر دین مقدس اسلام است و شرافت او بر تمام ادیان دین او را بر تمام ادیان شرافت ده
(و عظم برهانه)
برهان او قرآن مجید است بر تمام کتب سماویه عظمت ده و عظیم گردان
(و ثقل میزانه)
که اگر عبادة تمام انبیاء و مؤمنین جن و انس و جمیع ملائکه و شهداء و صدیقین را در یک کفه گذارند برابری نکند با عبادات او و بیانات او و هدایت و ارشاد او.
(تقبل شفاعته)
حتی در حق انبیاء و مقربان درگاهت در ارتفاع درجات آنها و مراتب آنها.
(و قرب وسیلته)
و منزلة و مقام و مرتبه او را بخود نزدیک فرما
(و بیض وجهه)
در میان تمام انبیاء و اولیاء و ملائکه و اهل بهشت او را آبرومند گردان
(و اتم نوره)
همین نحوی که در ابتداء خلقت اولین مخلوق تو نور مقدس او بوده روز بروز بر نور او و آلش افزون فرما و در روایت است که بدن مبارکش سایه نداشت و شب اگر در جاده میگذشت خانه‌های اطراف جاده را روشن میفرموده و در حدیث کساء صدیقه طاهره میفرماید:
(و صرت انظر الی وجهه کانه البدر فی لیلة تمامه و کماله)
و در زیارت جامعه أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج14، ص: 331
و صل اللهم علی محمد و آله صلوة تبلغه بها افضل ما یامل من خیرک و فضلک و کرامتک انک ذو رحمة واسعة و فضل کریم
در حق او و آلش دارد
(خلقکم اللَّه انوارا فجعلکم بعرشه محدقین)